De donksterte dag voor kerst: gaan leven vanuit je ziel

met Geen reacties

Vandaag ben ik gestart met een nieuwe reis door de Levensinitiaties met een prachtige mooie vrouw, van buiten, zeker, maar vooral omdat ze zo puur en prachtig is van binnen. Ze komt bij me omdat ze tegen dingen aan loopt en het best pittig heeft. Zo op de donkerste dag van het jaar, de langste nacht, heeft ze de moed om naar binnen te gaan vanuit de dark night of the soul.

Het vergt moed om naar jezelf te kijken. Om alles van wie je dacht te zijn los te laten. Alles wat iedereen van je vindt, de dingen die jij jezelf vertelt over wie je bent. Of wie je zou moeten zijn. Vandaag is de dag dat ze durft te gaan kijken, ervaren en vooral voelen wie zij is als ze dat allemaal los mag laten. Als ze mag zijn wie ze vanuit haar hart en ziel zou willen zijn. Wat is ze stoer en wat weet (voelt) ze al veel. Ze heeft een enorm sterke intuïtie en luistert daar soms wel en in andere situaties minder naar. Hoe herkenbaar eigenlijk. Die momenten dat we voelen dat er iets niet helemaal goed voelt, maar we daar de vinger niet op kunnen leggen en het dus maar weg wuiven. Dat zijn de momenten dat we letterlijk aan onszelf voorbij gaan.

Vandaag werd ook weer zo duidelijk dat die momenten zitten in subtiliteiten. Het zijn geen mega onderwerpen, het zijn kleine dingen. Futiel als je het aan het ego zou vragen en die alles dus ook maar wat graag onder het tapijt schuift. En daarmee raken we op een sluipende manier steeds verder verwijderd van wie we in werkelijkheid zijn. Want het ego verteld ons ook dat we “niet zo moeilijk moeten doen”, “niet zo moeten zeuren”, “ons niet zo snel druk moeten maken om niets”, of “vind je dat nou echt zo belangrijk?” We vinden nogal wat van onszelf. En vertellen dat ook de hele dag aan onszelf.

We bespreken het ego en de zeven ego zonden. De zonden die we allemaal kennen. Trots, gierigheid en hebzucht, recht hebben op iets, wrok en wraak, gulzigheid, jaloersheid en gemakzucht en luiheid. We kennen ze allemaal, hoe je uit trots je gelijk wil hebben, of wil laten zien dat je het allemaal alleen kan. Hoe gierigheid en hebzucht kan maken dat je niet wil delen, of alles wil delen, maar niet die bepaalde dingen. Hoe je mooie spullen kunt willen hebben, maar die je niet gelukkig maken. Want als die dure tas eenmaal gekocht is, komt er wel een volgend iets. Het ego is gericht op denken in tekort en zal dus alsmaar verlangen naar meer geld, meer spullen, meer erkenning.

Recht hebben op iets. Dat is een mooie. Ik heb er recht op om een liefdevolle partner te hebben. Ik heb recht op begrip. Vaak gaat dit ook over onuitgesproken verwachtingen en verlangens die we hebben en waarvan we aannemen dat we daar recht op hebben en dat de ander daar dus in tegemoet moet komen. Ik hou immers toch ook rekening met de ander, dus dan moet hij of zij dat toch ook doen met mijn gevoelens? Daar heb ik toch evenveel recht op?

Wraak en wrok. Erg grappig in een relatie: ik vind jou stom, dus dan zal ik het je laten voelen. Jij hebt mij gekwetst, dus ik zal je laten voelen hoe het is om pijn gedaan te worden. Ik ben ook niet vrij van deze gevoelens. Als ik mij geraakt voel in een stuk waar ik zelf onzeker over ben. Op mijn pijnlijke plek zeg maar, dan kan ik een sneer teruggeven waarvan ik weet dat ik onder de gordel raak. Hier was ik meester in tijdens mijn puberteit. En wat voelde ik mij rot als de woorden uit mijn mond kwamen. Alles in energie, dus ik haalde hiermee niet alleen de ander naar beneden, maar ook mijzelf. Iets wat nog veel pijnlijker was. Ik deed het mezelf aan, het gekwetst worden en er vervolgens ook heel lelijk op reageren. Helemaal mijn eigen ding. Gelukkig ben ik geen puber meer en heb ik veel meer rust gevonden. En sinds de Levensinitiaties, kan ik deze gevoelens ook veel makkelijker herkennen als ze de kop opsteken, zodat ze niet meer geuit hoeven worden. Wrok aan de andere kant is niet naar buiten maar naar binnen gekeerd en kan je verteren, omdat je wel heel erg lijdt. En er heel veel onrecht wordt aangedaan. Wat kunnen wij onszelf toch slachtoffer maken.

Gulzigheid, het consumeren van eten of alcohol of andere genotmiddelen zonder daar bewust van te zijn. Bodemloos, om iets op te vullen. Voeding niet te eten als voeding, maar als vulling.

Jaloersheid. Die ken ik goed. Dat anderen dat hebben of hebben bereikt wat ik ook graag wil hebben, of waar ik wil zijn. Dat florerende eigen bedrijf, veel geld, veel vrijheid, luxe, ontspanning.

Gemakzucht en luiheid. Deze is mijn ergste. Ik denk dat ik het niet kan, dus ik begin er niet eens aan. Die taken die je voor je uit schuift omdat het veel is, of lastig lijkt. Vaak als de deadline in zicht komt en je gaat er even voor zitten blijkt het zo mee te vallen. Of de deadline is voorbij en dus is het moment voorbij en waarom zou ik het nu dan nog doen?

Veel stof om over na te denken. En zelf ook altijd weer. Want met elke nieuwe cliënt leer ik weer meer en ontdek ik weer een nieuwe laag bij een ander en bij mezelf.

Dankbaar kijk ik terug op vandaag. Het was een mooie sessie met een prachtig mooi mens. 

Volg Marjan:

Pedagoog & Levenscounselor

Ik ben Levenscounselor en pedagoog en trotse moeder van twee prachtige hoog gevoelige kinderen. Ik ben zelf hoog gevoelig en maak gebruik van intuïtie en contact met de ongeziene wereld om deze wereld te verbinden met de ongeziene wereld | Mijn kernwaarden: aandachtig zijn, bewust en eerlijk zijn naar jezelf en naar je kind, grenzen stellen en consequent zijn, zodat je aan de andere kant er onvoorwaardelijk voor elkaar kan zijn. En niet in de laatste plaats om nieuwsgierig te zijn en je te verwonderen, want dan alleen worden wonderen zichtbaar.

Recente berichten van

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *